രംഗം ഒന്ന് ... ജിദ്ദ ശരഫിയ്യ .........
നാട്ടില് പോരുന്നതിനു ഒരുമാസം മുന്പ് അത്യാവശ്യം സാധനങ്ങള് വാങ്ങാന് ഇറങ്ങിയതാണ് ..
എല്ലാം വാങ്ങി തീരാന് നേരം മൂത്ത മോള് പറഞ്ഞു . അയ്യോ ഞാന് ഒരു സാധനം മറന്നു ..
എന്താണെന്നു ചോദിച്ചിട്ട് എന്നോട് പറയാന് മടി .. എന്നാല് സാധനം കിട്ടുകയും വേണം ..
അവസാനം ശ്രീമതി പറഞ്ഞു .. അവള് ഈ വര്ഷം ഇവിടെ നിന്ന് പോകുകയല്ലേ ? അവള്ക്കു ഒരു ഓട്ടോ ഗ്രാഫ് വേണം പോലും .
പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് കോപമാണ് വന്നത് .. ഹും ഉണ്ണീന്ന് വിരിഞ്ഞിട്ടില്ല .. അതിനു മുന്പ് ഓട്ടോഗ്രാഫ്.. മാങ്ങാ തൊലിയാ .... എന്റെ പെര്ഫോമന്സ് കണ്ടാവണം അവള് പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ..അതെന്നെ സങ്കടപ്പെടുത്തി .. അവള് വാശി പിടിച്ചിരുന്നെങ്കില് എന്ന് ഞാന് ആഗ്രഹിച്ചു ..
തിരിച്ചു പോകാന് നേരം ഗ്രീന് ഹൌസില് കയറി അവളറിയാതെ അവള്ക്കുവേണ്ടി ഒരു ഓട്ടോ ഗ്രാഫ് വാങ്ങി.ഞാന് എന്തിനു അവളുടെ കൊച്ചുസന്തോഷം ഇല്ലാതാക്കണം ..
വീട്ടില് എത്തിയ ഉടനെ ഓട്ടോ ഗ്രാഫ് അവള്ക്കു കൊടുത്തു അവളുടെ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി ഏറ്റു
വാങ്ങി ..
പിന്നെ പരീക്ഷ ,, റിസള്ട്ട് , പോരുന്ന തിരക്കുകള്ക്കിടയില് അത് മറന്നു..
രംഗം രണ്ടു .. വലില്ലാപുഴ വീട് ..
കുറച്ചു കാലം വീട് അടച്ചു ഇട്ടതുകൊണ്ട് വെക്കേഷന്
വന്നപ്പോള് എല്ലാം ഒന്ന് ക്ലീന് ചെയ്യാന് ഉണ്ടായിരുന്നു ..
എല്ലായിടത്തും അതും ഇതും ഒക്കെ വെച്ച് അകെ ഒരു കൂടിക്കുഴയല് .. വന്നതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം എല്ലാം ഒന്ന് നേരയാക്കാന് തീരുമാനിച്ചു ..
മക്കള് അവരുടെ റൂം കൈവശപ്പെടുത്തി വൃത്തിയാക്കാന് തുടങ്ങി . ഞാന് റാക്കില് കയറ്റി ഇട്ടിരുന്ന എന്റെ പുസ്തകപ്പെട്ടി നേരയാക്കാന് മോളെ ഏല്പിച്ചു . പലതും
വാളന് മൂട്ട തിന്നു തീര്ത്തിട്ടുണ്ട് .. അവള് എല്ലാം നേരയാക്കിതുടങ്ങി ........
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് അവള് ഒരു പുരാവസ്തുവും അതിലേറെ വലിയ ഒരു കമന്റുമായി അതാ വരുന്നു ..
"ഇപ്പച്ചി ഞാന് ഓട്ടോ ഗ്രാഫ് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള് എന്താ പറഞ്ഞേ ... ഇതാ നോക്ക് ഇപ്പചിയുടെ ഓട്ടോ ഗ്രാഫ്..
എവിടെ എവിടെ ? .. സന്തോഷത്തോടെ ഞാന് അതുവാങ്ങി നോക്കി ......... എന്റെ ദൈവമേ .. നീണ്ട 25 വര്ഷങ്ങള് ആ കൊച്ചു പുസ്തകത്തിന് കാര്യമായ മാറ്റങ്ങള് ഒന്നും വരുത്തിയിട്ടില്ല .. പക്ഷെ അതിലെ കുറിപ്പുകാരുടെ ജീവിതത്തില് എന്തെല്ലാം മാറ്റങ്ങള് വന്നിരിക്കാം ?
ഞാനത് പതുക്കെ തുറന്നു ... ഒന്നാം പേജില് തന്നെ വടിവൊത്ത അക്ഷരത്തില് എന്റെ പേരും ക്ലാസും .
രണ്ടാം പേജു മുതല് ഞാന് മൂര്ക്കനാട് ഹൈസ്കൂള് പത്തു ബി ക്ലാസ്സില് ആയിരുന്നു..
മധുരമുള്ള , എന്നെന്നും ഓര്ക്കാന് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ആ നല്ല നാളുകള് .. കളിച്ചും രസിച്ചും ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും വേര്പിരിഞ്ഞു പോയ കൂട്ടുകാര് ..
ഓരോരുത്തരെയും ഓര്മിച് എടുക്കാന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന് താളുകള് പതുക്കെ മറിക്കാന് തുടങ്ങി .. പലരെയും പിന്നീട് കണ്ടിട്ടില്ല , ചിലരെ വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം കണ്ടുമുട്ടിയിട്ടുണ്ട് ..
ചിലരെ ഈയിടെ ഫേസ് ബുക്കില് കൂടി വീണു കിട്ടി .........
മധുരമുള്ള ഓര്മ്മകള് ............
ഇടക്കെവിടെയോ ഈ വരികള് കണ്ടു കണ്ണ് നിറഞ്ഞു , മനസ്സ് വിങ്ങി .. അകാലത്തില് വിട്ടു പിരിഞ്ഞു പോയ പ്രിയ സുഹൃത്ത്അബ്ദുല് അശ്രഫിന്റെ വരികള് .............
എല്ലാം മക്കള്ക്ക് വിവരിച്ചു കൊടുത്തു കൊണ്ട് ഞാന് മോളോട് ചോദിച്ചു ,, നീ ജിദ്ദയില് നിന്ന് വാങ്ങിയ ഓട്ടോ ഗ്രാഫ് എവിടെ ?
അവള് നീട്ടിയ ഓട്ടോഗ്രഫ് വായിച്ചു ഞാന് വീണ്ടും ഞാന് ഞെട്ടി ... കാരണം കെട്ടിലും മട്ടിലും മാത്രമേ പുതുമ ഉള്ളു .. ഉള്ളിലെ വാചകങ്ങള് എല്ലാം സമാനം ... തലമുറകള്ക്ക് കൈമാറാനായി അതെന്നും അങ്ങിനെ തന്നെ നില നില്ക്കട്ടെ അല്ലെ ???????????