September 20, 2011

നുറുങ്ങുകള്‍ ....


ആര്‍ത്തി 
------------
എനിക്കെന്തൊരു ആര്‍ത്തിയാണെന്നോ
പതിവുപോലെ ഒരു "സുപ്രഭാതം" ചൊല്ലി
ഫൈസ് ബുക്കില്‍ കേറാന്‍ ...........
കേറിയാല്‍ പിന്നെ ലൈകടിക്കാന്‍
ലൈകടിച്ചാല്‍ പിന്നെ കമന്റിടാന്‍ ..
അവസാനം
മുട്ടിതിരിഞ്ഞു പലയിടത്തും
കയറിയിറങ്ങി........
രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമങ്ങളില്‍
നിദ്ര തലോടുമ്പോള്‍
ഒരു ഗുഡ് നൈറ്റ്‌ ചൊല്ലി .
വിട വാങ്ങിടാന്‍ .......
***********************
കാലികം
=======
അന്ന്.............
കാളവണ്ടി വിടചോല്ലുമ്പോള്‍
മോട്ടോര്‍ വണ്ടിയോട് പറഞ്ഞു,..
പച്ചപ്പില്ലാതെ , ദുര്‍ഘട പാതകളില്ലാതെ
എനിക്ക് നിലനില്പില്ല,
നിനക്ക് എല്ലാ നന്മകളും ...........
ഇന്ന്...
ഡോളര്‍ മാര്‍ക്കറ്റ്‌ എല്ലാം
കയ്യടക്കുമ്പോള്‍ മോട്ടോര്‍ വണ്ടി
നമ്മോടു ഉള്ളില്‍ത്തട്ടി പറയുന്നു
നിന്നെ "ഞാനെടുത്തോളാം "!!!!
*******************************
നിരാശ 
---------
പാടാന്‍ എത്ര പാട്ടുകള്‍ !
പറഞ്ഞിട്ടെന്താ സ്വരം നന്നാവണ്ടേ .
പറയാന്‍ എത്ര വാക്കുകള്‍ !
പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കേള്‍ക്കാനാളു വേണ്ടേ !

പാടാതെ പോയ പാട്ടും
പറയാതെ പോയ വാക്കും
പിന്നിട്ട വഴികളില്‍ എന്നെ നോക്കി
പുഞ്ചിരിതൂകിയിരുന്നുവോ ?
******************************
സമ കാലികം
--------------------
അന്ന്.............
മഴയില്‍ നിന്നു കരിയില
മണ്ണാങ്കട്ടയെ രക്ഷിച്ചു ..
കാറ്റില്‍ നിന്ന് കരിയിലയെ
മണ്ണാങ്കട്ടയും ..........
ഇന്ന്..............
കാറ്റും മഴയും ഒന്നിച്ചു
വന്നപ്പോള്‍
മണ്ണാങ്കട്ടയും കരിയിലയും
സൈബര്‍ ലോകത്ത്
മഴയെക്കുറിച്ചും കാറ്റിനെ പറ്റിയും
ചാറ്റുകയായിരുന്നു,
പരസ്പരമറിയാതെ .........
 ###### ******##########
 

September 12, 2011

ബ്ലഡ്‌ ഡോണെഴ്സ് ഫോറം ..


കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലം .ചോര തിളയ്ക്കുന്ന കാലവും. കലയും സാഹിത്യവും ഒക്കെ ഒരു കൈ പ്രയോഗിക്കാന്‍ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കി നടക്കുന്നകാലം കൂടി ആയിരുന്നു അത്, കൂട്ടത്തില്‍ അല്പം സാമൂഹ്യ സേവനവും. ആയിടക്കാണ്‌ കോഴിക്കോട്  മെഡിക്കല്‍ കോളേജ് ബ്ലഡ്‌
ഡോണെര്സ് ഫോറവും കോളേജിലെ എന്‍ എസ് എസ് യൂണിറ്റും ചേര്‍ന്ന് കോളേജില്‍ ബ്ലഡ്‌ ഗ്രൂപ്പ് നിര്‍ണ്ണയ ക്യാമ്പ് സംഘടിപ്പിച്ചത് . അതില്‍ "രക്ത ദാനം ജീവ ദാനം" എന്ന വിഷയം അവതരിപ്പിച്ച
ഡോക്ടര്‍മനോജ്‌ സത്യത്തില്‍ എന്റെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ പിടിച്ചു കുലുക്കി. ആ ക്ലാസും ആ ക്യാമ്പും കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആര്‍ക്കെകിലും അല്പം രക്തം കൊടുക്കണം എന്ന അതിയായ ആഗ്രഹം മനസ്സില്‍ പൊട്ടി മുളച്ചു  (സത്യം പറയാലോ അന്നാണ്  എന്റെ രക്ത ഗൂപ് "O"പോസിറ്റീവ് ആണെന്ന് പോലും ഞാന്‍ അറിയുന്നത്!!) .പെന്‍സില്‍ മാര്‍ക്ക് ശരീരവും ഇരുപത്തെട്ടു കിലോ തൂക്കവും  ഉള്ള ഞാന്‍ രകതം ദാനം ചെയ്താല്‍ ഉള്ള അവസ്ഥ എനിക്ക് പോലും അറിയില്ലെങ്ങിലും മനസില്‍ ആ ആഗ്രഹം അങ്ങിനെ തന്നെ കിടന്നു .......

അങ്ങിനെയിരിക്കെ ഒരു ഞായറാഴ്ച ദിവസം കാര്യമായ പണി ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന എന്നെ വാപ്പ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു "എടാ കുട്ട്യേ.. നീ റേഷന്‍ ഷാപ്പില്‍ പോയി മണ്ണെണ്ണ വാങ്ങി കൊണ്ട് വാ.. ഇന്ന് പോയില്ലെങ്ങില്‍ മണ്ണെണ്ണ കിട്ടില്ല ..(അന്നും  മറിച്ച് വിക്കലും പൂഴ്ത്തി വെക്കലും സജീവം). അങ്ങിനെ ഒഴിവു ദിവസം കിട്ടിയ അപ്രതീക്ഷിത ജോലിയെ മനസ്സില്‍ പ്രാകി കൊണ്ട് എന്റെ സ്വന്തം ഹെര്കുലിസ് സൈക്കിള്‍ സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ നിന്ന് ഇറക്കി ഒരു നീണ്ട മണി മുഴക്കി പുറപ്പെടാന്‍ ഒരുങ്ങുമ്പോള്‍ ( ചിരിക്കേണ്ട ..അന്ന് ഞങളുടെ നാട്ടില്‍ ആകെ അഞ്ചു സൈക്കിളേ ഉള്ളൂ .ഇന്നാണെങ്കില്‍ ആര്‍ക്കും സൈക്കിളേ ഇല്ല ! )

അയല്‍ പക്കക്കാരനും ബന്ധുവുമായ മുജീബ് ഓടി വരുന്നു ........
"എടാ നമ്മുടെ ആമ്മായി ആശുപത്രില്‍ അഡ്മിറ്റ്‌ ആണ് ..ഉടനെ കുറച്ചു രക്തം വേണം എന്ന് പറയുന്നു".
കേട്ട പാതികേള്‍ക്കാത്ത പാതി എന്നിലെ സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തകന്‍ ഉണര്‍ന്നു .വളരെ കാലമായി കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആഗ്രഹം നിറവേറ്റാനുള്ള  ഒരു സൂപ്പര്‍ ചാന്‍സ് .
 
"ഓ ...എന്നാല്‍ നമുക്ക് ഇപ്പോള്‍ തന്നെ പോകാം...
ഞാന്‍ ബ്ലഡ്‌ കൊടുക്കാന്‍ റെഡി"
 
"അതിനു നിന്റെ ഗൂപ് ഏതാ  ?" 
"ഓ പോസിറ്റീവ്."  ഉടനെ എന്റെ മറുപടി ! 
"അതു തന്നെയാ വേണ്ടത് .. ശരി  നീ സൈക്കിള്‍ എടുക്ക് .
നമുക്ക്അങ്ങാടിയില്‍ പോയി  അടുത്ത ബസ്സിനു  തന്നെ പോകാം.

അങ്ങിനെ സൈക്കിളും അതിനു മീതെ മണ്ണെണ്ണ കന്നാസും വലില്ലാപുഴ അങ്ങാടിയില്‍ പാര്‍ക്ക് ചെയ്തു ഞങ്ങള്‍ മുക്കം ആശുപത്രിയിലേക്ക്.
അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ അമ്മായി വാര്‍ഡില്‍ അവശയായി കിടക്കുന്നു.
ഉടനെ എന്നെ ആരൊക്കെയോ സിസ്റ്റര്‍മാരുടെ റൂമിലേക്ക്‌ കൊണ്ട് പോയി. അവിടെ അല്ലറ ചില്ല ടെസ്റ്റുകള്‍ ...
അത് വരെ നല്ല ധൈര്യം ഉണ്ടായിരുന്ന എനിക്ക് എന്തോ അപ്പോള്‍ മുതല്‍  
ഹൃദയം പട പട മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി .....
കൂട്ടത്തില്‍സിസ്റ്ററുടെവക ഒരു ചോദ്യം .
"ബ്ലഡ്‌
 കൊടുക്കാന്‍ പേടിയില്ലേ എന്ന്??"
അതും കൂടി കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ ആയ
പോലെ.

നെഞ്ച് ശക്തിയായി മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. ബ്ലഡ്‌ കയറ്റാനുള്ള ബോട്ടില്‍ റെഡി .. എന്നോട് ബെഡില്‍ കയറി കിടക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു ..
വലതു കൈ നീട്ടി ..സിസ്റ്റര്‍ സൂചിയുമായി വരുന്നു .. കയ്യില്‍ കുത്തുന്നു .. ഞാന്‍ ആകെ വിയര്‍ക്കുകയാണ് .... സൂചി കുത്തി .. ബ്ലഡ്‌
സൂചിയിലൂടെ, പൈപിലൂടെ ,കുപ്പിയിലേക്ക്‌ , ഇടതു വശത്തേക്ക് തല ചെരിച്ചു കിടന്ന ഞാന്‍വലതു വശത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി .എല്ലായിടത്തും ചോര മാത്രം ..  കുപ്പിയില്‍ , പൈപ്പില്‍ , സൂചിയില്‍ , ....... ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് എനിക്ക് ഒന്നും ഓര്‍മയില്ല .. സിസ്റ്റര്‍ ഓടി വന്നു .. എന്താ എന്താ പറ്റിയത് .........???  ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ നോര്‍മലാണ് ...... ഒന്നുമില്ല .. ഓക്കേ ഓക്കേ...
 
"എന്താ നിങ്ങള്‍ക്കെന്തെങ്ങിലും പ്രശ്നം ഉണ്ടോ ? ചോര കണ്ടാല്‍ ബോധം പോകുമോ ?" സിസ്റ്റര്‍ ഒരു നൂറു കൂട്ടം ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നു . ഇല്ല.. ഇല്ല.. ഒന്നുമില്ല .. വലത്തേ ഭാഗത്തേക്ക്‌ നോക്കാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
കണ്ണുകള്‍ ഇറുകെ അടച്ചു കിടന്നു ...ഇപ്പൊ അല്പം പോലും "ഫയം"
ഇല്ല... വീണ്ടും എല്ലാം ഓക്കേ.. ഒരു രണ്ടു മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞു കാണും .ഇറുകെ അടച്ചിരുന്ന എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ഞാന്‍ തുറന്നു .. വലതു ഭാഗത്തേക്ക്‌ നോക്കാന്‍ ധൈര്യം പോര. .. എങ്കിലും മനസ്സില്‍ ഒരാഗ്രഹം .. കുപ്പി എത്ര നിറഞ്ഞു കാണും ? ഈ കുപ്പി നിയാനുള്ള ചോരയൊക്കെ എന്റെദേഹത്ത്ഉണ്ടോഅങ്ങിനെ ഒരുപാടൊരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍ അവസാനം രണ്ടും കല്പിച്ചു ഒന്ന് നോക്കാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു ..
 
ഞാന്‍ പതുക്കെ തല വലതു വശത്തേക്ക് തിരിച്ചു.
വീണ്ടുംചോര പൈപ്പില്‍ , കുപ്പിയില്‍ .......ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ .. എന്റെ അന്തരാത്മാവില്‍ നിന്നും ഒരു ഒച്ച വന്നു .. പിന്നെ ഒന്നും എനിക്ക്ഓര്‍മയില്ല. വീണ്ടുംസിസ്റ്റര്‍ കുലുക്കി വിളിക്കുന്നു .. തണുത്ത വെള്ളം ഒഴിക്കുന്നു ,. വീണ്ടും ഞാന്‍ നോര്‍മല്‍ ...
 
"ഞാന്‍ ചോദിച്ചതല്ലേ .. വല്ല പ്രശ്നം  ഉണ്ടോ എന്ന് .. മനസ്സുപ്പ് ഇല്ലാത്ത ഓരോന്ന് വരും രക്തം കൊടുക്കാന്‍.."
സിസ്റ്റെരുടെ വക പ്രാക്ക്........

"ഇല്ല സിസ്റ്റെര്‍ ഒന്നുമില്ല" ..ഞാന്‍ വീണ്ടും ധൈര്യം  വീണ്ടെടുത്തു.
"മം.". ഒരു മൂളലോടെ കുപ്പിയും,സൂചിയും,പൈപ്പും എല്ലാം നേരെയാക്കി സിസ്റ്റര്‍ പോയി.
ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു . എനിക്ക് എന്തു പറ്റി.?

കൂടുതല്‍ ചിന്തിക്കാതെ ഞാന്‍ ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.  ചിന്തിക്കാന്‍ വയ്യ . വലത്തോട്ട് നോക്കാനും .. 
എന്തോ ഒരു പേടി എന്നെ പിടി കൂടിയിരുന്നു ..
ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുകെ അടച്ചു ...
കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സിസ്റ്റര്‍ വന്നു .
.പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ..
"ഓക്കേ ..ഇനി നിങ്ങള്ക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കാം." അവര്‍ സൂചിയും , പൈപും ഒക്കെ വേര്‍പെടുത്തി ..
ബ്ലഡ്‌ കുപ്പി എടുത്തു മേശപ്പുറത്തു വെച്ചു...
എനിക്ക്കുപ്പിയിലേക്ക്‌നോക്കാന്‍ ധൈര്യം ഇല്ലെങ്കിലും  ഒന്ന് ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കി ... 
പെട്ടെന്ന് കണ്ണെടുത്തു.....
സിസ്റ്റര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു ..എന്തെങ്ങിലും പ്രശ്നം തോന്നുന്നുണ്ടോ ..
ക്ഷീണം ഉണ്ടോ ??? .. ഇല്ല എന്ന് ഞാന്‍ ധൈര്യ പൂര്‍വ്വം

പറഞ്ഞു.
ബെഡില്‍ നിന്ന് എണീറ്റ്‌ ഒരടി നടന്നു കാണും ..വീണ്ടും അറിയാതെ 
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ആ കുപ്പിയില്‍ പതിഞ്ഞു  
ചോര ........എന്റെ കണ്ണുകള്‍ അടയുന്നു , ശരീരം തളരുന്നു .. ഞാന്‍ കസേരയില്‍ പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു , പറ്റിയില്ല , താങ്ങാന്‍ വന്ന സിസ്ടരുടെ  മേലൂടെ , കസേരയടക്കം വീണത്‌ മാത്രം ഓര്‍മയുണ്ട്..
*********************************************

റേഷന്‍ കടയില്‍ പോയ എന്നെ ഉച്ചയായിട്ടും കാണാതെ എന്നെ തിരക്കിയ ബാപ്പ കണ്ടത് പാര്‍ക്ക്  ചെയ്തെ സൈക്കിളില്‍ തൂക്കിയിട്ട ഒഴിഞ്ഞ മണ്ണെണ്ണ കന്നാസ് .... വേവലാതിയോടെ അനേഷിച്ചപ്പോള്‍ കിട്ടിയ വിവരം ഞാന്‍ ആശുപത്രിയില്‍ എന്ന് ...... എന്താണ് പറ്റിയത് എന്ന് അറിയാതെഓടിക്കിതച്ചു ബേജാറോടെ  ആശുപത്രിയില്‍ എത്തിയ ബാപ്പ കണ്ടത്  ഒന്നാമത്തെ ബെഡില്‍ ചോര കയറ്റി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മായിയും തൊട്ടടുത്ത ബെഡില്‍ ഗ്ലൂകോസ് കയറ്റി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന എന്നെയും !..
 




 
 

September 09, 2011

അമ്മൂമ്മയും കുഞ്ഞു മക്കളും

ഒരു പെരുന്നാള്‍ കൂടലിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക്
 -----------------------------------------------------------------
നാം ചുരുങ്ങി ചുരുങ്ങി നമ്മിലേക്ക്‌ ഒതുങ്ങുന്ന കാലം ........
കൂട്ട്  കുടുംബം എന്ന ഒന്ന് നമ്മില്‍ നിന്ന് അന്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു..
തമ്മില്‍ കണ്ടാല്‍ അറിയാത്ത പുതിയ തലമുറക്കാര്‍ ..............
കൂടിച്ചേരലുകള്‍ കുടുംബ ബന്ധങ്ങള്‍ ചേര്‍ക്കുന്നു ..മനസ്സുകളെ അടുപ്പിക്കുന്നു...
ഈ ചെറിയ പെരുന്നാളിന് വീണു കിട്ടിയ അഞ്ചു ദിവസത്തെ അവധിക്കു നാട്ടില്‍ പോയ
എനിക്ക് അത്തരത്തില്‍ ഉള്ള മറക്കാനാവാത്ത ഒരു കൂടിച്ചേരല്‍ കിട്ടി .........
എന്റെ  അമ്മായി അമ്മയുടെ( ഭാര്യാ മാതാവ്‌)  ഒന്‍പതു മക്കളുംചെറുമക്കളും ഒത്തു ചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ ........
നീണ്ട പതിനേഴു വര്‍ഷത്തെ പ്രവാസ ജീവിതത്തിനിടക്ക് വീണു കിട്ടിയഏറ്റവും വലിയ കൂടിച്ചേരലും ഇതായിരുന്നു.
 സന്തോഷം നിങ്ങളോടൊപ്പം പങ്കു വെക്കുന്നു........
                      
 
              മുഖ്യ സംഘാടക .... സ്വാഗത പ്രസംഗം
 
 
                         ഉത്ഘാടനം 
 
                        സദസ്സ്

                                                           കലാ പരിപാടികള്‍
 
 
നിങ്ങള്‍ക്കും ഇതൊരു പ്രചോദനം ആവട്ടെ എന്ന് ആശംസിച്ചു കൊണ്ട് ..................